Βόροσμαρτι, Μίχαλι

(Mihaly Vorosmarty, Πουζτανιέκ 1800 – Πέστη 1855). Ούγγρος ποιητής. Σπούδασε νομικά και εργάστηκε επί οκτώ χρόνια ως παιδαγωγός, συνεχίζοντας ταυτόχρονα τις σπουδές του και τη μελέτη των κλασικών. Το 1825 δημοσίευσε το πρώτο έμμετρο επικό δράμα του, σε εξάμετρα, με τίτλο Η δραπέτευση του Ζαλάν, όπου εξυμνούνται τα κατορθώματα του Αρπάντ, του «πορθητή της πατρίδας». Το 1830 έγινε μέλος της Ακαδημίας Επιστημών. Η επόμενη δεκαετία χαρακτηρίζεται από μια έντονη λογοτεχνική δραστηριότητα που εμπνέεται από τα ιδεώδη της εθνικής ανεξαρτησίας και ακολουθεί τα ίχνη της ρομαντικής ποιητικής σχολής. Είναι σε μεγάλο μέρος αφιερωμένη στο θέατρο (ο σκηνικός μύθος Κσονγκόρ και Τίντε, του 1831, και άλλα ιστορικά δράματα εξαιρετικής τέχνης), στην αφηγηματική ποίηση (Δύο γειτονικοί πύργοι, 1832), στη λυρική ποίηση (Έκκληση, 1836, που έγινε αργότερα εθνικός ύμνος). Ο Β. κυριάρχησε στον πνευματικό κόσμο της Ουγγαρίας και άσκησε σοβαρή επιρροή. Μετά την αποτυχία του πολέμου της ανεξαρτησίας (1849), αποσύρθηκε και έζησε μοναχικά. Ο γέρο-Τσιγγάνος (1854) μπορεί να θεωρηθεί η σκοτεινή και μελαγχολική πνευματική διαθήκη στο έθνος του.